“De pijn die je ziet bij een slechte diagnose went nooit”
Prof. dr. Manon Spaander is hoogleraar gastro-intestinale oncologie bij het Erasmus MC. Ze is naast MDL-arts ook Sectiehoofd Maag- & Darmziekten en richt zich speciaal op screening en vroege opsporing. Manon is ook landelijk adviseur voor het bevolkingsonderzoek darmkanker. Enkele van haar onderzoeken zijn (mede) betaald met donaties aan de Maag Lever Darm Stichting.
“Onderzoek maakt een belangrijk deel uit van mijn dagelijks werk. Hoe meer we weten over een bepaalde spijsverteringsaandoening, des te beter en gerichter we kunnen behandelen. En als we er door vroege opsporing snel bij zijn, dan zijn de kansen om de ziekte te overleven uiteraard veel groter. Met dat uitgangspunt zijn we vier jaar geleden het onderzoek gestart met de camerapil om te kijken of de camerapil een plaats kan hebben in het BVO darmkanker. De camerapil kan een CT scan of zelfs een kijkonderzoek vervangen. Als dat zo is kun je een patiënt thuis in zijn eigen omgeving onderzoeken en hoeft diegene niet naar het ziekenhuis te komen voor een kijkonderzoek.”
Manon is ook klinisch MDL arts en spreekt en ziet dagelijks patiënten met maag-, darm- en slokdarm klachten en aandoeningen. In de spreekkamer, maar natuurlijk ook aan het bed na een scopie.
“Bij onderzoeken vind ik het belangrijk dat de uitslag het verschil kan maken voor de patiënt in mijn spreekkamer. Vroege opsporing, betere behandeling, kwaliteit van leven: het draait allemaal om mensen. Vaak is dat de patiënt samen met een familielid. Het is verschrikkelijk als je dan slecht nieuws moet brengen zoals uitgezaaide darm- of slokdarmkanker waarbij behandeling niet meer mogelijk is. De pijn en het verdriet die je dan ziet, dat went nooit. Het heeft zoveel impact op de patiënt en op zijn of haar omgeving. Vaak heeft een patiënt het gevoel dat er direct afscheid genomen moet worden, maar dat is gelukkig niet altijd zo. Het proces van de laatste levensfase (palliatieve fase) is daarom heel belangrijk. Om samen te kijken wat nog kan en wat de laatste periode zo waardevol mogelijk maakt.”
Met dank aan het BVO darmkanker kan Manon gelukkig veel vaker goed nieuws brengen. Het onderzoek is in de afgelopen vijf tot tien jaar sterk verbeterd. De technologische ontwikkelingen maken het mogelijk om nog sneller onrustige cellen op te sporen. Een genezende behandeling is dan vaak nog mogelijk of de patiënt is er zelfs zo vroeg bij dat je nog niet van darmkanker kunt spreken.
“Iedere Nederlander vanaf 55 jaar kan meedoen aan het BVO. Het is geen vervelend onderzoek, je moet alleen wat ontlasting opvangen en dat opsturen.
Vraag de brochure aanBrochure over nalaten
“Je kunt natuurlijk niet iedereen zomaar op alles testen. Onderzoeken zijn duur en de zorg mag er niet overbelast door raken. De zorg is er in eerste instantie voor mensen die ziek zijn. Daarom onderzoeken we alleen mensen bij wie dat nodig is. Maar om precies te weten wie dat zijn, moeten we eerst meer weten over een ziekte. Daarnaast zijn bijvoorbeeld kijkonderzoeken heel belastend en ingrijpend voor de mensen. We blijven daarom zoeken naar alternatieven die net zo betrouwbaar zijn. Voor toekomstig onderzoek zijn voor mij drie punten belangrijk: 1. dat we op zoek blijven gaan wie nu wel en wie niet een verhoogd risico heeft op het krijgen van kanker, 2. we inzetten op het ontwikkelen van betere testen en gebruik maken van nieuwe technologieën, die minder ingrijpend zijn om kanker in een vroeg stadium op te kunnen sporen en 3. we zorgen dat informatie over screenen en vroege opsporing van kanker voor iedereen begrijpelijk en toegankelijk is!”
“De ontwikkelingen zijn in de afgelopen jaren snel gegaan en daardoor kunnen we kanker vaak voorkomen of genezen. Dat is natuurlijk geweldig. Met meer onderzoek dat betaald wordt vanuit giften en donaties aan de MLDS kunnen de teams in het ziekenhuis echt het verschil maken. Binnen en buiten de muren van het ziekenhuis, werken we samen. Ook aan de onderzoeken die de MLDS financiert!”
