Onderzoeken welke testen het meest betrouwbaar zijn voor het opsporen van de Helicobacter pylori infectie (Hp-infectie) 

Een Helicobacter pylori infectie  (Hp-infectie) is een wereldwijd probleem. Azië wordt gezien als een hoog risico gebied, met een voorkomen tot 80%. In laagrisico populaties zoals Nederland, komt deze infectie alsnog voor bij 30% van de bevolking. In 1-2% van de Hp-geïnfecteerde patiënten ontstaat uiteindelijk maagkanker. Hiervan overleeft slechts 20% na 5 jaar. Opvallend is dat voor dit omvangrijke probleem geen eenduidige methode bestaat voor het vaststellen van de infectie. Een kijkonderzoek van de maag met daarbij afname van stukjes weefsel biedt de grootste zekerheid, echter dit is een invasieve methode voor patiënten. Zeker in laagrisico populaties, zoals Nederland, hebben invasieve methoden niet de voorkeur. Verschillende non-invasieve manieren om een Hp infectie aan te tonen zijn een ademtest, een ontlasting testen en een bloedtest. Al deze testen hebben ook nadelen. De ademtest is een betrouwbare test, maar de patiënt moet hiervoor nuchter zijn en de test kan alleen in het ziekenhuis plaatsvinden. Er zijn verschillende ontlasting testen op de markt met nog veel variabiliteit tussen deze testen. Daarnaast zijn de ademtest en ontlasting test afhankelijk van de hoeveelheid Hp bacterie die zich in de maag bevindt, waardoor er sneller vals negatieve uitslagen kunnen ontstaan. De bloedtest is hiervan niet afhankelijk, echter kan deze test weer geen onderscheid maken tussen een doorgemaakte of een actieve infectie. Kortom, er is genoeg ruimte voor verbetering binnen de diagnostiek van een Hp-infectie. De FIT staat bekend om zijn grote gebruiksgemak in vergelijking met de reguliere ontlasting test. Om die reden zou deze test geschikt kunnen zijn om te dienen als zowel een diagnostische als screeningtest voor hoog risicogebieden en voor hoog risico patiënten in laagrisico gebieden. In deze studie testen ze of de FIT gebruikt kan worden voor het detecteren van een Hp-infectie. Door daarnaast ook de huidige non-invasieve met elkaar te vergeleken krijgen ze beter inzicht over de best, betrouwbaarste manier van testen. De resultaten zullen bijdragen aan een uniform beleid voor de detectie van Hp-infecties. 

De onderzoekers willen onderzoeken of het mogelijk is om een bacterie in de maag (Helicobacter pylori) aan te tonen met behulp van een nieuwe test: de fecale immunochemische ontlastingstest (FIT). Daarnaast worden alle bestaande tests (ademtest, bloedtest, reguliere ontlastingstest) binnen één individu afgenomen om zo te testen welke het meest betrouwbaar is in het detecteren van een Helicobacter pylori infectie (Hp-infectie). 

Alle patiënten vanaf 18 jaar die verwezen worden voor een Hp-ademtest worden gevraagd deel te nemen aan de studie. Bij deelname ondergaan de patiënten naast de ademtest ook een bloedtest en tweemaal een ontlasting test (reguliere ontlasting test m.b.v. ELISA, en de FIT). De ontlasting buisjes worden naar het thuisadres verstuurd, zodat patiënten dit zelf thuis kunnen verzamelen. Op de dag van de ademtest wordt bloed afgenomen en worden de ontlasting buisjes verzameld. Ook wordt een vragenlijst afgenomen over algemene gezondheidsvragen en over de verwachtingen en ervaringen van patiënten ten aanzien van de verschillende testen. De uitslag van de ademtest wordt via reguliere zorg medegedeeld aan patiënt. Uitslagen van de ontlasting testen en de bloedtest worden alleen in studieverband gebruikt. 

Met deze studie verwachten de onderzoekers een “proof of concept” aan te tonen dat het mogelijk is een Hp-infectie te detecteren in FIT. Door alle huidige beschikbare non-invasieve testen, inclusief de FIT, voor de diagnose van Hp binnen één individu te testen, wordt het mogelijk om een aanbeveling te doen voor clinici en huisartsen om een onderbouwde beslissing te nemen welke test de beste keuze is. 

In de meeste gevallen werven de onderzoekers hun eigen deelnemers. De meeste onderzoeken in onze database lopen al enige tijd of zijn afgerond. De onderzoekers hebben dan al voldoende patiënten gevonden voor het onderzoek. Je kunt je dat niet meer aanmelden. Over het algemeen werven de onderzoekers zelf nu eigen deelnemers. Als het onderzoek net is gestart is ons advies om de website van het ziekenhuis/instelling in de gaten te houden of contact op te nemen met op te nemen met de contactpersoon van het onderzoek. Dit staat op de site van de onderzoeksinstelling.

Wij brengen geen patiënten in contact met de onderzoekers. Het contact dat wij hebben met de onderzoeker is inhoudelijk en verwijzen niet iemand door tenzij de onderzoekers dit hebben aangegeven. Dan is dit aangegeven in de bovenstaande tekst.

Het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek is een ingewikkeld proces dat vaak meerdere jaren duurt. Wetenschappelijk onderzoek moet zorgvuldig uitgevoerd worden om uiteindelijk conclusies te kunnen trekken. Er bestaan veel verschillende type onderzoeken die allemaal weer zijn voor- en nadelen hebben. Uiteindelijk draagt ieder onderzoek bij aan het verhogen van de kennis over een bepaald onderwerp. Je hebt veel onderzoeken nodig om te kunnen zeggen dat iets betrouwbaar is. En het dus wetenschappelijk is bewezen. Daarom duurt het vaak ook lang voordat nieuwe een behandeling of bepaalde medicatie in de reguliere behandelingen toegepast kan worden.

In wetenschappelijk onderzoek zijn vaak proefpersonen nodig. Dit zijn gezonde mensen of patiënten die vrijwillig meewerken aan een onderzoek naar nieuwe behandelingen of medicijnen.

Deelname aan een wetenschappelijk onderzoek kan gunstig zijn omdat je bijvoorbeeld een nieuwe behandeling krijgt die de klachten kan verminderen of waardoor het mogelijk is om (sneller) beter te worden. Ook voor anderen is deelname waardevol omdat je een bijdrage levert aan onderzoek naar bijvoorbeeld nieuwe behandelingen. Er kunnen ook nadelen zitten aan deelname, zoals risico’s die je loopt omdat het een nieuwe behandeling betreft, eventuele bijwerkingen en de tijd en moeite die je erin stopt.

De Centrale Commissie Mensgebonden Onderzoek (CCMO) zorgt voor de bescherming van proefpersonen die deelnemen aan medisch-wetenschappelijk onderzoek. Op de website van CCMO kun je terecht voor alle belangrijke informatie met betrekking tot het meedoen aan onderzoek.

Aanvullende informatie vind je op de website van Rijksoverheid 

Daarnaast kun je ook je behandelend arts vragen of hij/zij weet welke onderzoeken er op dit moment lopen voor de aandoening die je hebt. De arts kan je meer vertellen over meedoen aan wetenschappelijk onderzoek en welke onderzoeken mogelijk geschikt kunnen.