Pearl en Walter maakten zich in het begin niet heel druk over de ‘vage’ klachten die Pearl had. Totdat duidelijk werd wat er aan de hand was. Dat kwam als een mokerslag aan bij het gezin met twee kinderen.
Michelle haar verhaal begint in april 2022, wanneer ze klachten krijgt: “Mijn vriend belde ze al na een half uur en er werd verteld dat de arts met ons wilde spreken, het voelde meteen niet goed.”
Frits en Gerda zijn tien jaar geleden op hun jaarlijkse trip naar Zwitserland als Frits tijdens een wandeling bloed ophoest. Voor Gerda is het de eerste keer dat ze dat ziet, en voelt gelijk aan dat het foute boel is.
John is 21 als bij zijn vader darmkanker wordt ontdekt. Dat is nu zo’n 40 jaar geleden. Er bleken ook al uitzaaiingen te zijn en er was niets meer aan te doen. Hij overleed kort daarna. Ook de moeder van John krijgt drie jaar geleden darmkanker. Ze is dan 82 jaar en heel gezond. Omdat een operatie voor haar te zwaar is, sterft ook zij kort na de diagnose.
Peerke Poep, zo werd ik altijd al genoemd. Dus als ik ver terugkijk heb ik eigenlijk altijd last gehad van mijn spijsvertering. Als ik had gegeten moest ik meteen naar het toilet. Ik ben toen wel onderzocht, maar er kwam nooit uit dat ik iets aan mijn darmen had. Ik had gewoon een snelle stofwisseling. Ik heb ook meegedaan aan het bevolkingsonderzoek darmkanker. Daar kwam niets uit.
“Ik weet nog dat Dick zei: ‘Mijn broodje wil niet goed weg, het blijft ergens hangen.’ Dat heb je allemaal wel eens, toch? Dus we dachten er verder niet zo over na. Maar bij Dick kwam het steeds vaker voor en hij viel veel af. Dus zijn we toch naar de huisarts gegaan. De huisarts stuurde Dick door voor verder onderzoek. ’s Avonds kwam het slechte nieuws al: slokdarmkanker. Ik hoop dat anderen nooit meemaken wat wij hebben meegemaakt. Vroege opsporing van slokdarmkanker is zó belangrijk!”
John (64) is opgelucht. Altijd al had hij in zijn achterhoofd dat hij darmkanker kon krijgen, want zijn ouders zijn er allebei aan overleden. Hij wist dat hij daardoor meer risico liep. En inderdaad: toen John een paar jaar geleden meedeed aan het bevolkingsonderzoek darmkanker, bleek dat er iets niet goed was. Maar John was er op tijd bij. Inmiddels is hij weer kerngezond.
Loes (64) glipt twee keer door het bevolkingsonderzoek darmkanker heen voordat ze de diagnose uitgezaaide darmkanker krijgt. Ondanks dat het nu goed met haar gaat, had het haar een hoop stress en verdriet bespaard als het eerder ontdekt was tijdens het bevolkingsonderzoek.
Angela en haar man Randy zijn ruim 14 jaar bij elkaar als hij in het voorjaar van 2014 te horen krijgt dat hij slokdarmkanker heeft. Ze staan op dat moment volop in het leven. Ze hebben een mooie baan, sporten, zitten samen in een rockband, maken reisplannen.
Iedereen van 55 t/m 75 jaar krijgt elke twee jaar een oproep om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek darmkanker. Hiermee kan darmkanker in een vroeg stadium worden opgespoord en is de ziekte beter te behandelen. De 68-jarige Margriet uit Ridderkerk neemt al deel aan het bevolkingsonderzoek sinds de invoering ervan in 2014.
'Hoop moet je altijd houden, het is het mooiste wat we hebben’ Selma deelde de passie voor muziek maken met haar vader. Samen traden zij jarenlang op in de Nederlandse theaters. ‘Dat was een bijzondere en memorabele tijd. Die destijds troostend werkte omdat ik net mijn moeder, en mijn vader zijn vrouw, was verloren aan […]
De impact van slokdarmkanker heeft Henk van de Rest van dichtbij moeten meemaken. Hij verloor dit voorjaar zijn vrouw aan de ziekte. Hij blikt terug op de afgelopen periode. Een gesprek over liefde, verdriet en hoop.
'Met een zekerder gevoel de operatie in bij darmkanker' Darmkanker, en dan? Onlangs is bij hem dikkedarmkanker geconstateerd. “Ik kreeg last van pijnlijke stoelgangsklachten en ben daarna naar de dokter gegaan. In eerste instantie kreeg ik medicatie tegen obstipatie. Dat leek te werken, maar gelukkig hebben we tegelijkertijd een darmkijkonderzoek (coloscopie) laten plaatsvinden. Daar werd […]
Ik kon niets meer eten. Ik dacht letterlijk dat ik gek werd. Niet meer eten betekende voor mij het verlies van sociale contacten. Je buitengesloten voelen. Ik zat voor joker aan tafel, de zak sondevoeding hing boven mij. Ik durfde niet meer in gezelschap te eten uit angst om over te moeten geven. In die tijd ben ik wel 60 keer naar het ziekenhuis gegaan voor een endoscopische dilatatie.
‘Liever een zakje op je buik dan een tuintje’ “Vanuit mijn familie en mijn collega’s heb ik nooit onbegrip of een taboe gevoeld. Daar heb ik veel geluk mee gehad. Het helpt jezelf enorm om het allemaal sneller te accepteren. Vragen beantwoord ik graag. Openheid doorbreekt het taboe en helpt om het te relativeren. Een […]
‘Dankzij het bevolkingsonderzoek is mijn vader er nog’ De ontlastingstest van het bevolkingsonderzoek geeft aan dat er bloed in zijn ontlasting zit. Marlijn: ‘Na het vervolgonderzoek kwam een vreselijke diagnose. Er zat niet alleen een tumor in de darm, maar ook in zijn nier. De grond zakt letterlijk onder je voeten weg. Alsof je een […]
Leo: ‘Het gaat er vooral om hoe je met de ziekte omgaat.’ ‘Na de behandeling van slokdarmkanker hadden mijn vrouw en ik een roerige periode achter de rug. We besloten rust te nemen, tijdens een vakantie van vier weken in Portugal. In die weken blikten we terug. Daarbij merkte ik dat mijn vrouw delen van […]
Carolina: ‘Je spijsvertering kan je dood worden’ Via internet vond ik een brochure over slokdarmkanker van de Maag Lever Darm Stichting waar ik veel informatie uit kon halen. We kwamen als gezin op het idee om met elkaar de Dam tot Dam wandeltocht te doen voor de Maag Lever Darm Stichting. We hebben deze tocht […]
Willem heeft alvleesklierkanker en deelt zijn verhaal Wanneer wij Willem spreken voor dit interview, is zijn alvleesklieroperatie bijna drie weken geleden. Sinds de alvleesklierkanker op 15 mei 2017 gediagnosticeerd is, is hij in een sneltrein gestapt van onderzoeken, ziekenhuisbezoeken en een heel zware operatie. Willem vertelt: “Het begon allemaal met wat vage klachten. Ik had […]
Cyril onderging een darmoperatie met ernstige complicaties Mysterie opgelost "Mijn eigen ziekenhuis wilde het op z’n beloop laten, maar ik wilde toch echt weten wat er aan de hand was. kreeg ik van mijn huisarts direct een doorverwijzing naar het academisch ziekenhuis in Utrecht voor een coloscopie, daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. […]
Wolter ziet dat hij bloed bij zijn ontlasting heeft. Dat baart hem zorgen en hij besluit de huisarts te bezoeken. ‘Toen ik zag dat hij direct het ziekenhuis belde en ik later de bezorgde blik van de assistente zag, wist ik dat het niet goed zat.’ Na het darmkijkonderzoek volgt de diagnose die zijn wereld op z’n kop zet: darmkanker.