“Glutenvrij eten in Oeganda was een verrassing”

Tessa, de vrouw van Jan-Frens en moeder van Tirza en Fabian, is van beroep verpleegkundige en speelt een sleutelrol in het ontdekken van de auto-immuunziekte bij haar dochter. “Het is eigenlijk het verhaal zoals je vaak leest. Tirza had als baby en peuter altijd buikpijn. Verschillende keren heb ik gevraagd of ze last kon hebben van coeliakie. De huisarts vond dat ik het maar moest aankijken.” Als ‘alles er bij Tirza uitkomt, zoals het erin gaat’, is de maat vol.

Knuffel

Gendrager

Na Tirza’s diagnose volgt het gezin het medische advies op om een familiescreening te doen. Tot grote verrassing blijkt ook Jan-Frens de auto-immuunziekte te hebben. Jan-Frens: “Ik had achteraf gezien weleens een opgeblazen buik. Daar wen je aan. Verder had ik nergens last van.” Jan-Frens voelt direct een verschil als hij het glutenvrije dieet begint te volgen: “Het werd veel rustiger in mijn buik.” Het gezin besluit er zo ontspannen mogelijk mee om te gaan. Toen een oude vriend van Jan-Frens hem drie jaar geleden uitnodigde naar Oeganda te komen, besloot het gezin te gaan. Het gezin wachtte een verrassing in Afrika. “Tarwe groeit daar niet, maar wel rijst, cassave en matoke, een banaan die smaakt naar een soort aardappel en waarmee je stamppotten kunt maken. Voor ontbijt zijn er bananenpannenkoekjes, groenten, ei en fruit. Brood konden we prima missen.” Jan-Frens: “In eenvoudige restaurants konden we zonder risico eten. Als we in duurdere restaurants aten, dan wisten ze wat het was. Ze zijn goed ingespeeld op westerse toeristen met dieetwensen.” De Afrika-ervaring staat in schril contrast met een bezoek aan de VS van Jan-Frens. “Ik bezocht de parken aan de westkust en verbleef in een simpel hotel. Het was óf in een hamburgertent eten óf in het hotel steak eten. In de steden is het wel beter geregeld natuurlijk.”

Bulgur

Fijntjes wijst Tirza haar vader erop dat hij het zelf ook niet altijd bij het rechte eind heeft. “Toen we een keer schnitzel wilden eten, was die echt niet glutenvrij. Jij dacht van wel. En toen we in Frankrijk kampeerden, zat er bulgur in de salade. Jij zei dat we het gewoon konden eten.” Jan-Frens verontschuldigend: “Ik dacht dat het quinoa was.” Toch wil hij er geen ding van maken. “Als er tijdens een zakenlunch toch croutons zitten in mijn salade, vis ik ze eruit. Anders gaat het wéér daarover. Soms heb ik nog wel buikpijn, maar dan kan ik niet terughalen waar het aan ligt.” “Het kan ook normale buikpijn zijn”, zegt Tirza droogjes. Haar vader lacht: “Ja, dat kan ook nog, gewoon buikpijn.” Over eten gesproken, Tirza wil graag nog eens een ‘echte donut’ proeven in plaats van een cakeje met chocolade. Samen met haar moeder volgde Tirza bakworkshops van de NCV. Tessa zegt trots: “Onze oliebollen zijn niet van glutenvol te onderscheiden.”

Coeliakie patiëntverhalen

Samenwerken om coeliakie te voorkomen

Help je mee?