"Oekraïens gezin Boriichuk vindt thuis in Nederland”

Met één koffer in de achterbak sloeg het gezin Boriichuk op de vlucht vanuit Oekraïne, terwijl de Russische raketten over hun huis vlogen. Via Polen kwam het gezin op 11 maart terecht in Nederland. In het Zuid-Limburgse plaatsje Heijen bouwen moeder Yana, vader Mykola, zoon Kiril, dochters Mira en Maria nu een nieuw leven op. Zonder oorlog en met Oekraïne in hun hart.

Het gezin verblijft op het Limburgse vakantiepark Heijendael: "Het zijn allemaal gevluchte Oekraïners op het park", bevestigt moeder Yana als we van de slagbomen naar haar vakantiehuisje lopen. Daar wachten de kinderen op het bezoek. Heerlijke glutenvrije bonbons, nougat en andere snoepjes staan klaar op tafel. Yana loopt naar de keuken en tovert ook nog een zelfgemaakte cake tevoorschijn. "In Oekraïne bakte ik heel veel glutenvrij. Daar maakte ik foto’s van. Die deelde ik met andere leden van onze Coeliakievereniging daar. Zo hielpen de glutenvrije moeders elkaar met tips", vertelt ze.

Kiev

De kinderen gaan inmiddels naar de lagere school, en Mykola werkt fulltime als installateur van zonnepanelen. Toch is het kortgeleden dat de familie hier aankwam met een enkele koffer in de achterbak. "Ik was directeur van een drukkerij en Mykola was politieagent in Kiev." Het is 24 februari als Yana en haar gezin wakker schrikken. "We stonden op en hoorden veel geluid buiten. Het vliegveld werd gebombardeerd. Mijn vader belde, maar we konden bijna niet geloven dat het oorlog was, en toch was deze begonnen. Mira speelde buiten. Toen zagen we dat er raketten over het huis vlogen." Yana en Mykola bedenken zich geen moment, ze pakken een koffer in en vertrekken met hun kinderen. "Eerst zijn we naar Polen gegaan. Daar bleven we twaalf dagen." Yana heeft lovende woorden voor de Poolse Coeliakievereniging. "Leden van de Poolse vereniging kwamen bijna dagelijks warm glutenvrij eten brengen in het hotel. We hadden daar geen keuken en konden niet zelf koken." Eenmaal in Nederland ervaart ze de steun van de Nederlandse Coeliakie Vereniging ook als een warm bad. "Jullie diëtist heeft me geholpen met zoeken naar glutenvrije producten in de winkel." Die kennis heeft Yana nodig voor zoon Kiril.

Ziek van pizza

“Vanaf zijn tweede jaar had Kiril buikpijnklachten. We zijn naar een allergoloog geweest, maar die kon niets vinden”, herinnert Yana zich. De klachten bleven. Kiril weet het zelf nog goed. “Ik gaf over en moest altijd huilen als ik gluten had gegeten. Mijn benen waren als komkommers.” Als Kiril tijdens een verjaardag pizza’s eet, moet hij zo enorm overgeven dat zusje Mira, toen drie jaar, angstig haar ouders wekt. Die vinden hun zoon happend naar adem. “Zij is een heldin”, concludeert ook haar broer. Mira lacht verlegen.

Meer informatie

De diagnose

Yana struint het internet af naar verklaringen. Ze gaat met Kiril naar de dokter en brengt coeliakie ter sprake. "We zijn toen naar een medisch specialist gestuurd. Samen met de symptomen en een genetische test, is coeliakie geconstateerd toen Kiril acht jaar oud was." Later volgen de zusjes. Zij hebben geen coeliakie, maar blijken ook gevoelig voor gluten en lactose. Yana: "Mira had een laag geboortegewicht en huiduitslag. We lieten eerst de lactose weg. Dat hielp. En toen de gluten. Dat hielp nog beter. Ook voor Maria was het beter. We eten als gezin nu compleet glutenvrij."

Nieuwe vrienden

Dan laat de familie de nationale kleding van hun thuisland zien. De meisjes kleden zich in mooie witte jurken met rood borduursel, en de mannen dragen een tuniek. Het is de hoogste tijd om aan de kersttafel de chocoladecake te eten. Terwijl de cake met smaak wordt gegeten, vertelt Yana dat de grootouders die op tweeduizend kilometer afstand wonen, erg gemist worden. Kiril: “Ik mis ook mijn aller-, allerbeste vriend Mark. Maar we hebben gelukkig nog heel vaak contact via de mobiel”, zegt hij. In Nederland hebben ze gelukkig ook een familie ontmoet, die nu dierbare vrienden zijn. Het bezoek kan natuurlijk niet vertrekken zonder een paar Oekraïense woorden te leren. Kiril en Yana leggen uit dat ‘djakuyou’ ‘dank je wel’ betekent. ‘Grazievo’ betekent ‘mooi’.

Coeliakie patiëntverhalen

Samenwerken om coeliakie te voorkomen

De Maag Lever Darm Stichting (MLDS), Nederlandse Coeliakie Vereniging (NCV) én landelijke coeliakieartsen en -onderzoekers bundelen hun krachten met maar één doel: grip krijgen op coeliakie. Zodat we coeliakie in de toekomst kunnen voorkomen, en op korte termijn al verbetering voor vele patiënten bereiken.
Lees hier meer over deze samenwerking.

Help je mee?

Kom in actie

Laat je sponsoren tijdens een sportieve uitdaging of verkoop je eigen werk.

kom in actie

Doneer online

Doneer direct online voor meer onderzoek naar coeliakie.

doneer