Renske: ‘Je spijsvertering kan je wereld klein maken.’
Renske is moeder van twee kleine kinderen. Ze kampte lange tijd met spijsverteringsklachten, ze heeft colitis ulcerosa. Openhartig vertelt ze hoe zij constant bezig is om balans te vinden, en hoe haar spijsvertering langzaam maar zeker verandert van een ‘vijand’ naar een ‘vriend’. ‘Het is moeilijk, maar mijn leven is verbeterd. Ik heb moeten leren om weer van mijn lichaam te houden.’
'Ik was op rondreis door Spanje met een vriendin. Op een van onze laatste avonden daar gingen we uit eten. Toen we in de avond terugkwamen, kreeg ik enorme buikpijn. De volgende ochtend vond ik bloed bij mijn ontlasting. In eerste instantie ging ik er vanuit dat ik een voedselvergiftiging had opgelopen. Echter hield het bloedverlies niet op: bij terugkomst in Nederland bleef ik bloed terugvinden tijdens toiletbezoekjes. Ik voelde me helemaal niet ziek, maar ging voor de zekerheid toch langs de dokter. Helaas bracht dat me niet veel duidelijkheid; er werd gezegd dat het aambeien zouden zijn.'
10 tips voor meer grip op je IBDgratis minigids
Renske vervolgt: 'Plots kreeg ik ‘s nachts extreme krampen en pijn tussen mijn schouderbladen. Deze klachten kwamen, samen met de bloedingen, steeds terug. Na een bezoek aan de eerste hulp en een daaropvolgende scopie werd de diagnose colitis ulcerosa gesteld. Een chronische darmontstekingsziekte. Met medicatie kwamen de ontsteking en daarmee de klachten een beetje tot rust. Maar helaas niet voor lang. Twee jaar later, drie maanden na de bevalling van mijn eerste kind, kwam ik erachter wat deze ziekte nu écht inhield. Ik kreeg plotseling heel heftige diarree aanvallen. Opnieuw ging ik naar mijn arts. Deze keer kreeg ik verschillende zware medicatiekuren voorgeschreven, van prednison tot schuimklysma’s, van Imuran tot zetpillen. Weinig hielp echt. Ik kon de deur niet meer uit, want vaak was ik niet op tijd bij een toilet, met alle genânte en mensonterende gevolgen van dien.'
'Na de start met tweemaandelijkse infusen met een biological in combinatie met andere medicatie kwam mijn lichaam eindelijk in een voorzichtige herstelfase. Ik durfde weer toekomstplannen te maken. Toch sloeg twee jaar geleden de ziekte op zijn hardst toe. Ik was inmiddels voor de tweede keer moeder geworden. Ik kreeg na een nierbekkenontsteking mijn derde opvlamming sinds de diagnose. Ik ben toen opgenomen in het ziekenhuis waar ik twee weken lang sondevoeding, nog meer antibiotica en een medicijn per infuus kreeg. Niets van dit alles hielp mijn klachten te verminderen. Ik ging inmiddels 20 tot 30 keer per dag naar het toilet en had elke keer de meest verschrikkelijke pijnlijke krampen. Krampen die vergelijkbaar zijn met bevallen van een kindje.'
‘Mijn volledige dikke darm was ontstoken. Op dat moment woog ik nog maar 44 kilo. De artsen hadden geen idee meer hoe ze mij moesten behandelen. Uiteindelijk besloten ze dat een stoma de beste optie voor mij was. Ik werd naar huis gestuurd om verder te rusten en gewicht aan te komen voor de operatie. Dat is natuurlijk bijna onmogelijk als elke kruimel die je eet, tot extreme toestanden lijdt.
Ik herinner me nog dat ik op een stoel in de tuin zat met allemaal kussens om me heen zodat ik nog enigszins comfortabel kon zitten. Ik keek toe naar hoe mijn man met zijn zoontjes in het gras speelde. Ik voelde mij zo intens verdrietig. Ik zag het allemaal niet meer zitten.'
'Toch stond het idee van een stoma me zo tegen, ik wilde het niet. Ik besloot ter plekke dat het zo niet verder mocht gaan. Door de ziekte had ik al zoveel dieptepunten gekend. Ik wilde nog een laatste poging doen het zelfgenezende vermogen van mijn lichaam aan te spreken. Ik ben onder intensieve behandeling gegaan bij een geweldig lieve verpleegkundige die als acupuncturist en herborist werkt. Dagelijks nam en neem ik in overleg met mijn arts twee keer per dag Chinese kruiden. Dit neem ik naast mijn eigen ontstekingsremmers. Op mijn toilet heb ik een foto van een gezonde darm opgehangen. Elke keer dat ik op het toilet zat focuste ik mij volledig op die foto en visualiseerde mijzelf in de toekomst, met een mooi gezond lichaam, in leuke kleding en op hoge hakken. Ik moest en zou beter worden en de stomaoperatie ontwijken. Je zal mij niet horen zeggen dat dit dé manier is om beter te worden. Het enige wat ik weet is dat een oerstem in mij zei dat ik veel beter naar mijn lichaam moest luisteren. Binnen twee weken begon ik mij wat beter te voelen. Ik ging minder naar het toilet en kon het zelfs een beetje ophouden. Ik kwam aan, kon meer gevarieerd eten en had minder buikpijn.'
'Sinds ik de diagnose heb, ben ik constant bezig om balans te vinden. Met name in voeding, het zal een blijvende zoektocht zijn naar wat ik vandaag wel of niet kan eten. Maar ook zeker waar ik mijn energie aan geef, en aan wie. Het is heel moeilijk, maar mijn leven ís verbeterd. Ik kan weer genieten van mijn leven, van mijn kinderen, met mijn liefde. Ik kan ze weer met de fiets naar school brengen. Ik kan weer met mijn gezin gewoon thuis aan tafel blijven zitten of zelfs uit eten zonder dat ik steeds naar de toilet moet rennen. Ik heb moeten leren om weer van mijn lichaam te houden. En heb inmiddels een enorme waardering voor het menselijk lichaam gekregen. Ik heb een opleiding tot orthomoleculair voedingskundige gevolgd, zo heb ik ook nog veel kennis over voeding gekregen. Met mijn eigen ervaringen hoop ik ooit anderen te kunnen helpen.’
Meer lezen?
Lees hier onze voorlichting over colitis ulcerosa en over de patiëntenvereniging Crohn en Colitis Nederland.
